"Allah insanın kendisine merhamet etmesini başkasına merhametten daha büyük bir iş saydığı kadar kendisine eziyet etmesini de başkasına eziyetten daha büyük bir günah saymıştır.
Başkasını öldürenin durumu Allah'a kalmıştır; dilerse affeder, dilerse cezalandırır, dilerse bağışlar. Kendisini öldüren, yani intihar eden hakkında Allah şöyle der: ' Ona cenneti haram kıldım'
Hz. Peygamber şöyle der: 'Merhamet edenlere Rahman merhamet eder' Kim kendine merhamet ederse hidayet yolunu tutmuş, nefsiyle hevanın arasına girmiş olur.
Allah öyle birine sınırsız ve hadsiz bir şekilde özel rahmetiyle merhamet eder. Çünkü o kendine en yakın komşu olan nefsine merhamet etmiş, başka bir ifadeyle Allah'ın kendisinde onu yaratmış olduğu surete merhamet göstermiş, komşuluk hakkı ile (ilahi) sureti gözetmek şeklinde iki güzelliği ve hayrı birleştirmiştir. Nefsinin dışındaki her komşu senden daha uzaktır. Bu nedenle insan duaya önce kendinden başlamalıdır.
Bunun bir sebebi kendi hakkını gözetmesinin gerekliliğiyken diğer bir sebep başkasına dua edenin içinde başkasının ona muhtaç olacağı hakkında bir duygunun teşekkül etmesidir.
Bu itibarla insan başkasına dua ederken kendisinin muhtaç olduğundan habersiz kalabilir, bazen nefsine bu sebeple beğenme ve böbürlenme duygusu gelebilir; bu da büyük bir hastalıktır.
Bu nedenle hz. Peygamber duaya insanın önce kendisiyle başlamasını emretmiş, kendisinin muhtaç olduğunu öğrenmesini temin etmiştir.
Böylece başkasının ona muhtaç olduğu duygusu, kendini beğenmek ve başkası üzerinde minnet sahibi olma duygusu ortadan kalkar. Ardında muhtaç ve temizlenmiş bir halde başkasına dua eder.
Bu nedenle kulun duaya kendisinden başlayıp ardından başkasına dua etmesi gerekir. Böyle bir dua kabule daha yakındır. Böyle bir dua zorunluluk ve kulluğu ifade etmede daha halisane sayılır.
İnsanlar meseleye böyle bakmaktan habersiz kalmışlardır. Anne babadan daha çok hak sahibi veya bir mümin üzerinde peygamberlerden daha hak sahibi kimse olabilir mi?
Bununla beraber dua edene Hz. Peygamber önce kendisini zikretmesini emretmiş. Hz. Nuh şöyle der: 'Rabbim! beni ve anne babamı bağışla, iman ederek evime giren erkek ve kadınları bağışla' Hz. İbrahim şöyle demiştir: ' Beni ve çocuklarımı koru.' Hz. İbrahim önce kendisini zikretmiş 'Rabbim beni namaz kılanlardan et, zürriyetimden de.'
Başka bir ayette 'Rabbim! beni anne ve babamı, müminleri hesap gününde muhafaza et' denilir. Burada da önce kendisinden başlamıştır."
F. Mekkiye 18. C. S.258 Tavsiyeler
K.B.E. Yasemin Hafize Şanlı
Yorumlar (0)
Yorum Yazın